Ooit voor mijn gevoel in een vorig leven, woonde ik een presentatie bij. Die presentatie ging over antropologie (menskunde of mensleer). De laatste tijd denk ik er op de een of andere manier telkens aan terug. Ik zie mijzelf weer zitten tussen mijn toenmalige collega’s, samen met andere luisterden we naar een vrouw die leuk kon vertellen over haar ervaringen in het buitenland. Hoe zij de wereld over is gegaan en heeft geleefd binnen verschillende culturen. Hoe ze heeft mogen ervaren en leren van hun gewoontes, kennis en ongeschreven regels.
Zelf ben ik als verpleegkunde student een halfjaar in Namibië geweest, dat was in 1994. Ik mocht samen met een studiegenootje 2 maanden stagelopen in het ziekenhuis van Windhoek en daarna 3 maanden in een mini ziekenhuisje ergens ver in het noorden van Namibië. Nou ja stage lopen, het was meer kijken, luisteren en proberen iets te kunnen doen. Haar verhaal bracht vergeten herinneringen naar boven van ongemakkelijk situatie, grote stommiteiten en humoristische missers. Mijn ego zat soms in de weg en wat ben ik daar weer heerlijk op de grond gezet. Maar goed, dat is een ander verhaal misschien wat voor later.
Bedrijven hebben ook zo hun eigen cultuur, de afdelingen en de groepjes. Zij wilde vandaag met haar verhaal de aandacht richten op de Harrie’s binnen onze bedrijfsculturen, leest ook Harriët. Voel je vooral niet aangesproken als je toevallig zo heet, dit is zeker niet persoonlijk bedoelt. Ondertussen was er een foto te zien op de beamer van vogels op een elektriciteitskabel, je herkent het vast wel. Alleen hing er hier één op zijn kop. Dat is Harrie. Vaak weggezet als vervelend, storend, anders denkend, niet in de pas lopend, ongemakkelijk, kritisch, opmerkzaam, doorduwend, bemoeierig, mopperig, traag, vaag etc. je begrijpt mij wel denk ik. Niet echt iemand waar je gezellig een kopje koffie mee zou drinken, wel degene waar wat grappen over gemaakt worden. Achter de rug om.
Ondertussen ging haar verhaal verder over Harrie en dat elke cultuur er wel één of twee heeft. Zij zag tijdens haar reizen dat de Harries daar de raadgevers waren, wijzen, medicijn mannen/vrouwen, gerespecteerd om hun andere inzichten, kennis, kijk of waarneming. Geen buitenbeentjes, maar gerespecteerde leden van hun gemeenschap. Haar bezoek aan deze culturen laat een ander licht schijnen op de Harries in onze westerse cultuur. Dat iedereen waardevol is en iets waardevols kan bijdragen aan het geheel.
Ik herkende mij wel in deze vogel hangend op haar kop, vanuit een ander perspectief zie je de dingen net even iets anders op je af komen. Voor mij was deze werkplek uiteindelijk niet de juiste. Ook al heeft dat inzicht even op zich laten wachten en had ik een flinke kosmische duw nodig om dat in te zien. Soms duurt het wat langer voordat het kwartje valt.
Voor alle Harries. Zoek de plek waar je in je kracht mag gaan staan en waar je gewaardeerd wordt voor je anders denken, doen en laten. Ergens denk dat we allemaal iets van een Harrie zijn, maar dan aangepast aan het systeem.
De laatste tijd denk ik met regelmatig hieraan terug. Dankbaar.